Στο έλεος της φθοράς το τελευταίο βαγόνι τραμ της Θεσσαλονίκης

Η εγκατάλειψή του, παρά τη διάσωσή του το 1999, το έχει μετατρέψει σε «κουφάρι» - Νέα προσπάθεια διάσωσης και πρωτοβουλία για ένα Μουσείο Συγκοινωνιών

Σε απαράδεκτη κατάσταση βρίσκεται το τελευταίο «σωσμένο» βαγόνι του ιστορικού τραμ της Θεσσαλονίκης, που είχε μεταφερθεί με πρωτοβουλία της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης, προσωπικά του Μιχάλη Τρεμόπουλου, που το είχε εντοπίσει το 1999 και μεταφέρθηκε με έξοδα της πρώην Νομαρχίας Θεσσαλονίκης (επί Κώστα Παπαδόπουλου), στο παλιό υπόστεγο του Συνεργείου Οχημάτων Μηχανοστασίου του Παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού Θεσσαλονίκης.

Όταν είχε εντοπίσει το ιστορικό αυτό βαγόνι ο κ. Τρεμόπουλος, είχε αποτελέσει στοίχημα των φορέων της πόλης να διασωθεί, να προστατευτεί και πάνω του να στηριχθεί ο σχεδιασμός για τη δημιουργία ενός Σιδηροδρομικού Μουσείου στην περιοχή.

Όπως διαπιστώνει ο κ. Τρεμόπουλος και αποτυπώνει μάλιστα με συγκεκριμένο φωτογραφικό υλικό στη σελίδα του στο Facebook, «το τραμ το τελευταίο» όχι μόνο δε διασώθηκε, όχι μόνο δεν αποτέλεσε το επίκεντρο ενός Σιδηροδρομικού Μουσείου, αλλά εγκαταλείφθηκε και αποτελεί πλέον ένα «κουφάρι», που χάνεται μαζί με την ιστορία ενός μέσου μεταφοράς, που αποτέλεσε σήμα κατατεθέν για τη Θεσσαλονίκη και που από καιρό σε καιρό πάντοτε επανέρχεται η πρόταση για δημιουργία του εκ νέου. Κι αυτή όμως η πρόταση (που έγινε και μελέτη από το πρώην ΣΑΣΘ) αποδεικνύεται κενή περιεχομένου, παρότι πολλοί φορείς, μεταξύ των οποίων και ο δήμος Θεσσαλονίκης δηλώνουν δημοσίως ότι την υποστηρίζουν...

«Το όχημα κατέληξε στα χέρια του Δήμου Θεσσαλονίκης και αφέθηκε να καταστραφεί. Σήμερα βρίσκεται στο παλιό αμαξοστάσιο των τραμ στο Ντεπώ. Προτείνω να ξεκινήσουμε μια καμπάνια για την αποκατάστασή του, ταυτόχρονα με τη συνολική διάσωση και ανάδειξη του Ντεπώ. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και με το άλλο βαγόνι, που υπάρχει στο αμαξοστάσιο του Δήμου στην 25ης Μαρτίου, ώστε μαζί, ρυμουλκό και ρυμουλκούμενο, να αποτελέσουν τα πρώτα εκθέματα ενός Μουσείου Μεταφορών στη Θεσσαλονίκη», επισημαίνει ο κ. Τρεμόπουλος.

Μάλιστα, ανασύροντας από το αρχείο του εικόνες από το 1999 (φωτογραφία του Γ. Νάθαινα) ο κ. Τρεμόπουλος δείχνει πως μέσα σε 18 χρόνια μπορούμε να καταστρέψουμε από την αδιαφορία μας ένα σημαντικό στοιχείο της τοπικής μας ιστορίας. Η σύγκριση ανάμεσα στη φωτογραφία του βαγονιού όταν τοποθετήθηκε στον Παλαιό Σιδηροδρομικό Σταθμό με τη σημερινή («στα χέρια του δήμου», όπως λέει ο κ. Τρεμόπουλος) είναι αμείλικτη.

Πέρα από τα γκραφίτι στο αμάξωμα και τα τζάμια, αλλά και κάποιες αφαιρέσεις πινακίδων από το εσωτερικό του βαγονιού, αυτό παλεύει να αντισταθεί στην εγκατάλειψη. Το 1999 ο κ. Τρεμόπουλος ως νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης και επικεφαλής της «Οικολογίας – Αλληλεγγύης» είχε φέρει το θέμα της μεταφοράς και προστασίας του βαγονιού και η τότε διοίκηση της Νομαρχίας, επί Κώστα Παπαδόπουλου, είχε αναλάβει τα έξοδα της μεταφοράς. Το βαγόνι πέρασε στη δικαιοδοσία του δήμου Θεσσαλονίκης, όπως τονίζει ο κ. Τρεμόπουλος, όμως η κατάληξή του είναι αποκαρδιωτική.

«Στη δεκαετία του 1990 είχαμε μια καλή συνεργασία, κυρίως με τον πρόεδρο του Συλλόγου Φίλων του Σιδηροδρόμου, Ευθύμη Κοντόπουλο, που αποτέλεσε την ψυχή του Μουσείου. Όταν εντόπισα το βαγόνι τραμ στο Ρετζίκι και έπρεπε να το μεταφέρουμε κάπου για να διασωθεί, με τον κ. Κοντόπουλο συνεννοήθηκα και το πήγα στο Μηχανουργείο του παλιού Σταθμού. Η σκέψη μου ήταν ότι υπάρχει κοινή αγάπη για τα μέσα μεταφοράς πάνω σε ράγες και υπήρχε και τεχνική υποδομή για να ανακατασκευάσουμε το σιδερένιο φορείο του βαγονιού, που είχε αφαιρεθεί και είχε πάει για σκραπ. Αποδείχτηκε ότι τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι και από το 1999 μέχρι τώρα το βαγόνι όχι μόνο δεν ανακατασκευάστηκε αλλά αφέθηκε να παρθεί από το Μηχανοστάσιο (θα μάθουμε πώς) και να καταστραφεί σημαντικά. Επικοινώνησα με τον νέο πρόεδρο του Συλλόγου κ. Μυλωνάκη και μου είπε ότι δεν υπάρχει σε κάποιο έγγραφο του Συλλόγου η αναφορά σε κάποιο βαγόνι τραμ και δεν γνωρίζει κάτι ο ίδιος. Σε ερώτησή μου αν μπορεί να γίνει κάτι με το κατεστραμμένο βαγόνι, μου απάντησε ότι δεν έχουν χώρο στο Σιδηροδρομικό Μουσείο», σημειώνει ο κ. Τρεμόπουλος.

Ο ίδιος θεωρεί ότι ο φυσικός χώρος για το τραμ είναι το παλιό Ντεπώ και μάλιστα προτίθεται, όπως δήλωσε, να αναλάβει πρωτοβουλία ώστε τόσο «το τραμ το τελευταίο», όσο και παλιά ιστορικά λεωφορεία, άμαξες και ποδήλατα να αναπαλαιωθούν και να μεταφερθούν στο Ντεπώ, ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο Μουσείο Συγκοινωνιών της Θεσσαλονίκης.

Πηγή:
φωτογραφίες: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1554002651386702&set=p.1554002651386702&type=3&theater


- Στο έλεος της φθοράς το τελευταίο βαγόνι τραμ της Θεσσαλονίκης
https://www.voria.gr/article/sto-eleos-tis-fthoras-to-telefteo-vagoni-tram-tis-thessalonikis-foto