Νίκος Καχτίτσης – «Ριρίκα και Κυλλήνη»

«Στο καταφύγιο των ιαματικών λουτρών της Κυλλήνης μπορούσε να πάει κανείς μόνο με το τρένο.

Ενα προκατακλυσμιαίο μικρό μεταλλικό τέρας που ήθελε κάπου τέσσερις ώρες για να καλύψει μια απόσταση εξήντα χιλιομέτρων, κουβαλώντας το φθαρμένο του σώμα μέσα από κοιλάδες και έπειτα κατά μήκος των ακρογιαλιών κατάφορτων από πεύκα και κάποιες φορές ακόμη και κοντά στα αφρισμένα κύματα…

(φωτογρ. από σταθμό στα Λεχαινά)



Κι αυτό δώστου και συνέχιζε μέχρι την στιγμή που βλέπαμε το από άσπρο μάρμαρο μέγαρο των ιαματικών λουτρών ενώ τα λαρύγγια μας ήταν γεμάτα με καρβουνόσκονη…

Η «Ριρίκα» το μικρό τρενάκι, με καπνούς ανακούφισης να βγαίνουν από τα ρουθούνια της, άφηνε πίσω στον σταθμό τα «κουτάβια της» τα βαγόνια και πήγαινε μόνη της στην κουκέτα της, ένα ανεμοδαρμένο μακρυνό υπόστεγο για να ξεκουραστεί μέχρι την ώρα της επιστροφής…»

(Νίκος Καχτίτσης – «Ριρίκα και Κυλλήνη»).

Πηγή:
- ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΠΟΥ ΑΠΟΓΕΙΩΝΕΤΑΙ…
http://apokalypseis.com/?p=861&fbclid=IwAR0TLBXjjk7DGLk5KEpVVBe6pviAcydSNP2aQdza1uaRO5B381qJYX5uwSY