Μετά το ταξίδι τους σε δεκατέσσερις χώρες της Ευρώπης με το τρένο το 2014, ο Βίνσεντ και ο Μάρτιν δηλώνουν Ευρωπαίοι από επιλογή.
«Μέχρι να κάνουμε το ταξίδι στην Ευρώπη με το interrail ήμασταν Ευρωπαίοι στη θεωρία, μετά το ταξίδι γίναμε πεπειραμένοι Ευρωπαίοι», λέει με νόημα στην «Κ» ο 28χρονος Βίνσεντ, επιβεβαιώνοντας τη ρήση του Γάλλου φιλοσόφου Saint Martin ότι «τα ταξίδια καταστρέφουν τις προλήψεις». Ο Βίνσεντ και ο Μάρτιν, νεαροί ακτιβιστές στη Γερμανία, γνωστοί ως Herr & Speer, είναι οι εγκέφαλοι πίσω από το πρότζεκτ #freeInterrail, που φιλοδοξεί να εξασφαλίσει σε κάθε νεαρό Ευρωπαίο ένα δωρεάν εισιτήριο, προκειμένου να κάνει τον γύρο της Ευρώπης με τρένο. Συγκεκριμένα, προτείνουν στα 18α γενέθλια κάθε Ευρωπαίου να του προσφέρεται ως δώρο ένα εισιτήριο interrail, που θα μπορεί να το αξιοποιήσει για έξι χρόνια.
«Η ιδέα για το #freeInterrail γεννήθηκε το 2014», εξιστορεί, «σε έξι εβδομάδες επισκεφθήκαμε 14 ευρωπαϊκές χώρες, τότε καταλάβαμε πραγματικά την Ευρώπη». Οι δύο άοκνοι Γερμανοί δεν αρκέστηκαν όμως στην επίσκεψη των αξιοθέατων. «Με την υποστήριξη των Ιδρυμάτων Mercator και Heinrich Böll εκπονήσαμε σειρά συνεντεύξεων με νεαρούς Ευρωπαίους». Το συμπέρασμα από τις συνομιλίες ήταν θλιβερό: ανασφάλεια και αγωνία για το μέλλον έχει καταβάλει την πλειονότητα αυτών. Επί της ουσίας, «η νέα γενιά χωρίζεται στα δύο, σε εκείνους που ταξιδεύουν και έχουν φίλους σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και σε εκείνους που δεν έχουν φύγει ή ζήσει εκτός των συνόρων της δικής τους χώρας».
Το ζητούμενο για τους δύο Γερμανούς είναι μέσω της γνωριμίας με την Ευρώπη να πεισθούν και οι δεύτεροι ότι η ευρωπαϊκή ιδέα δεν απευθύνεται μόνον στις ελίτ. Και όλα αυτά προ Brexit. «Η προοπτική αποχώρησης της Βρετανίας από την Ε.Ε. καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη να καταθέσουμε προτάσεις, που θα αναθερμάνουν την ευρωπαϊκή ιδέα στις καρδιές των πολιτών». Η λύση, σύμφωνα με τους ίδιους, είναι το ταξίδι, η ώσμωση. «Ολοι πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν, γιατί μόνον έτσι θα αντιληφθούν την Ευρώπη ως ένα κοινό οικοδόμημα», συμπληρώνει με πεποίθηση ο Βίνσεντ.
Η πρόταση, που είχε πρωτοδιατυπωθεί τον Σεπτέμβριο του 2015 με ένα άρθρο στην εφημερίδα Zeit, επελέγη στο φεστιβάλ νέων ιδεών της ιστοσελίδας Zeit Online στις αρχές Σεπτεμβρίου στην τελική τριάδα από συνολικά δέκα προτάσεις. Η ιδέα, όπως ήταν αναμενόμενο σε μια εποχή που ο ευρωσκεπτικισμός χτυπάει κόκκινο, βρήκε πρόσφορο έδαφος. Ακολούθησαν δημοσιεύσεις σε γερμανικά, αυστριακά και βρετανικά έντυπα. Το γερμανικό κανάλι ZDF, μάλιστα, διεξήγαγε μίνι έρευνα, σύμφωνα με την οποία το 56% των πολιτών θεωρεί την ιδέα καλή.
Μοιραία η ιδέα έφτασε και στα γραφεία των ευρωβουλευτών, τους οποίους μοιάζει να έχει συγκινήσει ανεξαρτήτως «χρωμάτων». Το πρότζεκτ «αγκάλιασε» η Rebecca Harms των Πρασίνων, προ ολίγων εβδομάδων, όμως, ήταν ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ο Manfred Weber, που προέρχεται από το CSU, ο οποίος σε μια αποστροφή του λόγου είπε στον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ: «Θέλουμε να παραδώσουμε αυτή την καταπληκτική Ευρώπη στη νεολαία μας», ενώ εν συνεχεία τάχθηκε υπέρ της εφαρμογής του πρότζεκτ στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και στο Twitter. «Η πρότασή μας βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην Κομισιόν, που πρέπει πρώτα να δώσει εκείνη το “πράσινο φως”», εξηγεί ο Βίνσεντ.
Το ζητούμενο είναι, βέβαια, το κόστος, καθώς με περίπου 5,5 εκατ. 18άρηδες κάθε χρόνο και με κάθε εισιτήριο να κοστίζει 400 ευρώ, ο προϋπολογισμός αγγίζει τα 2,2 δισ. ευρώ. Οσοι, όμως, έχουν ήδη την εμπειρία του interrail είναι πεπεισμένοι ότι «αξίζει τον κόπο». Η «Κ» εντόπισε πάλαι ποτέ νεαρούς ταξιδιώτες, που γνώρισαν έτσι την Ευρώπη ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και διαπίστωσε ότι η εν λόγω εμπειρία άφησε ανεξίτηλα σημάδια: έχουν επιλέξει επαγγέλματα με εξωστρέφεια, εξακολουθούν να ταξιδεύουν με κάθε ευκαιρία, ενώ παραμένουν αμετανόητοι Ευρωπαίοι...
«Τι είναι αυτό;»
«Τι σημαίνει interrail;». Αυτή ήταν η αντίδραση του υπαλλήλου στον ΟΣΕ το μακρινό 2002, τη χρονιά που η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωζώνη. «Έκανα πολλές φορές τον γύρο της πλατείας Καραϊσκάκη, προκειμένου να βρω πού έπρεπε να απευθυνθώ για τα εισιτήρια του ταξιδιού μας», θυμάται σήμερα ο 35χρονος Γιάννης Χυτήρογλου, που δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον τουρισμό. «Πήγαμε Μιλάνο, Ζυρίχη, Στρασβούργο, Λουξεμβούργο, Βρυξέλλες, Άμστερνταμ, Φρανκφούρτη, Μόναχο, Ινσμπρουκ, Μιλάνο, Μπάρι και από εκεί αεροπορικώς Αθήνα» περιγράφει σήμερα την εμπειρία των νεανικών του χρόνων.
«Στα δικά μας μάτια, που προερχόμασταν από την Αθήνα, όπου μόλις είχε αποκτήσει μετρό, η εικόνα του μποτιλιαρίσματος από... ποδήλατα στο Άμστερνταμ ήταν ένα πρωτόγνωρο θέαμα», περιγράφει γελώντας. «Όταν αποπειραθήκαμε να νοικιάσουμε ποδήλατα, ο Ολλανδός μας είχε προειδοποιήσει: “Προσέχετε, πάντα το τραμ κερδίζει, εσείς και οι Ιταλοί είστε οι πιο παράτολμοι οδηγοί!”». Ταυτόχρονα, «συνυπάρξαμε σε προάστιο των Βρυξελλών με το μουσουλμανικό στοιχείο, που τότε δεν μας ήταν οικείο, είδαμε στην Ιταλία από κοντά αποτεφρωτήριο νεκρών, που δεν διαθέτουμε ακόμα στην Ελλάδα». Σύμφωνα με τον ίδιο, το τρένο διαφέρει από τα άλλα μέσα μεταφοράς. «Όταν ταξιδεύεις με αυτοκίνητο, κλείνεσαι στον μικρόκοσμό σου, ενώ το τρένο λειτουργεί ως καθρέφτης της οργάνωσης του κάθε κράτους και ως μικρογραφία της κοινωνίας», καταλήγει.Πηγή:
- Το τρένο που σε κάνει Ευρωπαίο
http://www.kathimerini.gr/880360/article/epikairothta/ellada/to-treno-poy-se-kanei-eyrwpaio
- Herr & Speer – #FreeInterrail
http://www.herrundspeer.eu/freeinterrail/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου