Aline Fernandez και Σπύρος Αλιμπέρτης. Όποτε περνούμε από την Casa Bianca στη Βασιλίσσης Όλγας ας γνωρίζουμε ότι αντικρίζουμε το σπουδαιότερο μνημείο έρωτος στην πόλη μας και ότι με τη σειρά τους 106 έτη έρωτος αντικρίζουν εμάς!
Στις αρχές του 20ου αιώνα, στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, η όμορφη Ελβετίδα Blanche de Meyer αποβιβάστηκε από το βαγόνι του τρένου, που τη μετέφερε στη μεγαλύτερη πόλη της Μακεδονίας και κουρασμένη οδηγήθηκε στην οικία μιας από τις πιο πλούσιες οικογένειες της Θεσσαλονίκης. Στην οικογένεια του, ιταλικής υπηκοότητας, Εβραίου τραπεζίτη David Fernandez. Η όμορφη Blanche είχε προσληφθεί από τη σύζυγο του David Fernandez την Esther ως liseuse, για να της κρατάει συντροφιά και όταν διέσχιζε τη θύρα της οικίας των Fernandez, δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι αυτή της η επαγγελματική επιλογή θα άλλαζε με τρόπο θεαματικότατο ολόκληρη τη ζωή της!
Ο David και η Esther Fernandez είχαν τρία παιδιά, τον Dino, την Assael και τη Germaine. Ο νεαρός Dino Fernandez, ήδη πετυχημένος επιχειρηματίας, αφού είχε έναν μεγάλο οίκο εξαγωγών και ήταν ο ιδρυτής της ζυθοποιίας «Όλυμπος» (αργότερα έγινε γνωστή ως Όλυμπος-Νάουσα), εντυπωσιάστηκε από την Blanche. Τα λεπτά της ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, τα ξανθά της μαλλιά, οι εξευγενισμένοι τρόποι της και η καθημερινή τους επαφή δεν τον άφησαν ασυγκίνητο. Την ερωτεύτηκε και τη ζήτησε σε γάμο. Η Blanche, η οποία θα γινόταν μια από τις πιο όμορφες αρχόντισσες της Θεσσαλονίκης, ασπάστηκε την ισραηλιτική θρησκεία και δέχτηκε την πρόταση γάμου του Fernandez. Για τους Θεσσαλονικείς η Blanche πλέον θα ήταν η Bianca Fernandez.
Η ανέγερση της βίλλας ολοκληρώθηκε το 1912 και ο Fernandez της έδωσε το όνομα της αγαπημένης Ελβετίδας συζύγου του, την ονόμασε Casa Bianca και με αυτή την ονομασία θα έμενε για πάντα στην ιστορία της πόλης. Στην έπαυλη των Fernandez διοργανώνονταν δεξιώσεις, στις οποίες συμμετείχε όλη η αριστοκρατία της πόλης. Για τους υπόλοιπους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι έκαναν τον περίπατο τους στη λεωφόρο των Εξοχών και περνούσαν μπροστά από την έπαυλη, οι Fernandez θεωρούνταν ... βασιλιάδες!
Το 1912 ξεσπά ο Πρώτος Βαλκανικός Πόλεμος! Το έθνος βρίσκεται στα όπλα! Ο ανθός της ελληνικής νεολαίας στρατεύεται για να απελευθερώσει τις τουρκοκρατούμενες ελληνικές περιοχές, να ξεπλύνει τη ντροπιαστική ήττα του 1897 και να εκδικηθεί τον θάνατο του ηρωικού Παύλου Μελά! Ένας από αυτούς του νέους είναι και ο έφεδρος ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού, Σπύρος Αλιμπέρτης, υιός του Ιωάννη Αλιμπέρτη και της λογοτέχνιδας Σωτηρίας Αλιμπέρτη, υπασπιστής του διοικητή της 7ης Μεραρχίας, Μεράρχου Κλεομένους, αδερφού της μητέρας του. Ο ελληνικός στρατός, μετά από πολύνεκρες μάχες, προελαύνει θριαμβευτικά! Ο νεαρός Αλιμπέρτης διαπρέπει στα πεδία των μαχών και στις 26 Οκτωβρίου 1912, υπό βροχή, εισέρχεται με τη μονάδα του, απελευθερωτής, στη Θεσσαλονίκη. Εκεί η Μεραρχία του εμποδίζει την είσοδο των βουλγαρικού στρατού στην πόλη. Ο Μέραρχος Κλεομένης διορίζεται Φρούραρχος της Θεσσαλονίκης και ο νεαρός Αλιμπέρτης Υπασπιστής του. Στην είσοδο της σημερινής Λέσχης Αξιωματικών στη Θεσσαλονίκη κυριαρχεί ένας πίνακας ζωγραφικής, στον οποίο απεικονίζεται, μεταξύ άλλων, ο Αλιμπέρτης στο πλευρό του συνταγματάρχη Κλεομένους.
Ο νεαρός Αλιμπέρτης κυκλοφορεί στην ελεύθερη πια Θεσσαλονίκη, διασκεδάζει, ασχολείται με τη φιλοσοφία, που ήταν και το μεγάλο του πάθος και κάνει περιπάτους στη λεωφόρο των Εξοχών. Ένα απόγευμα ο νεαρός ανθυπολοχαγός βρισκόταν στην πρώτη θέση του τράμ, το οποίο κατευθυνόταν προς τη λεωφόρο των Εξοχών. Στο ίδιο βαγόνι, απέναντι του, βρίσκονταν και οι δύο αδερφές Fernandez, η Nina και η Aline. Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια της διαδρομής, η χαριτόβρυτος Aline παρουσίασε συμπτώματα σκοτοδίνης. Ο Αλιμπέρτης, εξ ενστίκτου ευγενείας ορμώμενος, βοήθησε αμέσως την άγνωστη νεαρή και προσφέρθηκε να συνοδεύσει τις δύο αδερφές μέχρι την οικία τους. Εκεί, στην επιβλητική Casa Bianca, γνώρισε τους γονείς τους, οι οποίοι τον ευχαρίστησαν για τη βοήθεια που πρόσφερε στις θυγατέρες τους. Πριν φύγει από την Casa Bianca, o μάλλον ήδη ερωτοχτυπημένος νεαρός, ρώτησε διστακτικά τον Dino Fernandez αν θα μπορούσε να τους επισκεφθεί ξανά, για να λάβει την απάντηση «Θα σας παρακαλούσαμε για αυτό!».
Αργότερα, οι Fernandez, πληροφορούμενοι για την καταγωγή, τη μόρφωση και τη θέση του στον στρατό, πρόσθεσαν τον Αλιμπέρτη στον κατάλογο των επισήμων προσκεκλημένων των. Ο νεαρός Αλιμπέρτης ήταν αριστούχος απόφοιτος φυσικομαθηματικός του Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών και διορισμένος, πριν από τον πόλεμο, επιμελητής του Αστεροσκοπείο. Σε μία συζήτηση του με τους Fernandez, προσπαθώντας να βρεί έναν τρόπο για να βλέπει πιο συχνά την Aline, προσφέρθηκε να παραδίδει δωρεάν μαθήματα μαθηματικών στη νεαρή. Οι Fernandez δέχτηκαν, ο Αλιμπέρτης θα δίδασκε μαθηματικά στην Aline στον επάνω όροφο της Casa Bianca. Έτσι αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο νεαρών σφοδρός έρωτας, ο οποίος θα αναστάτωνε την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, την ισραηλιτική κοινότητα, ακόμα και τον Βασιλιά της Ελλάδος!
Η Aline δεν άργησε να αποκαλύψει στους γονείς της την πρόθεση της να παντρευτεί τον Χριστιανό Καθολικό στο θρήσκευμα, Αλιμπέρτη! Η οικογένεια Fernandez ταράχτηκε! Ο πατέρας της αμέσως απαγόρευσε στον Αλιμπέρτη την είσοδο στην έπαυλη και την οποιαδήποτε επαφή με τη θυγατέρα του! Προεστοί και ραβίνοι της ισραηλιτικής κοινότητας έσπευσαν να νουθετήσουν την Aline αλλά οι προσπάθειες τους ήταν μάταιες! Η νεαρή ήταν πεισματάρα! Ο Dino Fernandez απαγορεύει στην Aline την έξοδο από την Casa Bianca και εκείνη αρνούμενη να φάει αρρωσταίνει. Σε όλη δε τη διάρκεια του περιορισμού της εντός της οικίας της έστελνε γράμματα στον αγαπημένο της!
Στη συνέχεια, ο Fernandez βλέποντας ότι η Aline δεν ήταν πρόθυμη να συμμορφωθεί και ελπίζοντας ότι πρόκειτα απλώς για έναν εφήμερο νεανικό έρωτα, ο οποίος ταχέως θα ελησμονείτο, την έστειλε στη Γαλλία. Η απόσταση, πίστευε ο απελπσμένος πατέρας, ότι θα βοηθούσε στη ακόμα ταχύτερη εξάλειψη των ερωτικών αισθημάτων της κόρης του!
Από την άλλη πλευρά, οι πιέσεις που ασκήθηκαν στον Σπύρο Αλιμπέρτη δεν ήταν μικρότερης ισχύος! Ο ίδιος ο Βασιλεύς Γεώργιος τον διέταξε να σταματήσει να βλέπει την αγαπημένη του και επιπλέον τον απομάκρυναν από τη Θεσσαλονίκη, μεταθέτοντας τον στη Χαλκίδα.
Με την επιστροφή της από τη Γαλλία, η Aline στέλνει ένα ακόμα γράμμα στον Αλιμπέρτη στο οποίο του γράφει ότι «ο βίος της ήταν γεμάτος από θλίψεις και πικρίας μακράν αυτού …» ! Ο Αλιμπέρτης συνενοννείται με την εκλεκτή του και το Μάρτιο του 1914 έρχεται στη Θεσσαλονίκη και την κλέβει!
Όπως γράφει η τοπική εφημερίδα «Το Φως» στο φύλλο της 8ης Μαρτίου 1914 :
« Η δεσποινίς Αλίν εξήλθε προχθές την πρωίαν εκ του εν τη συνοικία Ντεπώ πατρικού της μεγάρου επί τη προφάσει ότι , όπως συνήθως , θα μετέβαινεν εις φιλικήν γειτονικήν οικογένειαν .
Αλλ΄αντί να μεταβή εις την εν λόγω φιλικήν οικογένειαν κατήλθεν εις την πλατείαν της Ελευθερίας όπου συνήντησε τον εκλεκτόν της καρδίας της ως είχον συμφωνήσει .
Και το τρυφερόν ζεύγον ολοταχώς διηυθύνθη εις την αποβάθραν και επέβη του κατά την στιγμήν εκείνην αναχωρούντος δια Χαλκίδα ατμοπλοίου Γιαννουλάτου « Ερυσσός» …» .
Η Θεσσαλονίκη συγκλονίζεται! Η Blanche Fernandez, μόλις μαθαίνει την είδηση της φυγής της Aline χάνει τις αισθήσεις της! Ο Dino Fernandez πηγαίνει στον Νομάρχη και στον Διευθυντή της αστυνομίας όπου καταγγέλει το συμβάν! Στέλνει και επιστολή στον Βασιλέα Κωνσταντίνο! Αλλά είναι πολύ αργά! Μετά από την "απόδραση" με το ατμόπολοιο «Ερυσσός», ακολούθησε ο γάμος των δύο ερωτευμένων, την άνοιξη του 1914, σε Καθολικό Ναό των Αθηνών και η εγκατάσταση τους σε μια οικία πλησίον της Ακροπόλεως.
Η ισραηλιτική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, μαθαίνοντας την είδηση του γάμου, παρελαύνει από την Casa Bianca και συλλυπείται τους Fernandez για το ... χαμό της κόρης τους! Αλλά η Aline έλειπε στον πατέρα της, στον άνδρα που πριν από μερικές δεκαετίες είχε επίσης ακολουθήσει την καρδιά του με τρόπο μεγαλειώδη! Έτσι, μετά από λίγο καιρό, μετά από συγκατάθεση του πατρός Fernandez, το ζεύγος επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και ακολούθησε μεγαλειώδης δεξίωση στην Casa Bianca για την άσωτη θυγατέρα. Δυστυχώς όμως το κλίμα εκ μέρους της εβραϊκής κοινότητας δεν ήταν καλό για τους νιόπαντρους, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Θεσσαλονίκη και να εγκατασταθούν στο Παρίσι. Εκεί ο Σπύρος Αλιμπέρτης διορίστηκε καθηγητής ελληνικής φιλοσοφίας σε ένα καθολικό ινστιτούτο.
Τα δεινά όμως για την οικογένεια Fernandez μόλις άρχιζαν! Το 1934, η όμορφη Blanche πεθαίνει στο Παρίσι. Ακολουθεί ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και η Κατοχή. Η Casa Bianca επιτάχθηκε από τους κατακτητές και ο επάνω όροφος της βίλλας χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του Ιταλού προξένου στη Θεσσαλονίκη. Ο Dino Fernandez και ο υιός του, Pierre, στην προσπάθεια τους να γλιτώσουν από τις διώξεις των Γερμανών εναντίον των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, κατέφυγαν, μαζί με άλλες οικογένειες επιφανών Ισραηλιτών της Θεσσαλονίκης, στη Βόρειο Ιταλία, ελπίζοντας ότι η ιταλική τους υπηκοότητα θα τους έσωζε. Πριν φτάσει όμως στην Ιταλία, ο Dino Fernandez, ταξιδεύοντας σε μία αμαξοστοιχία, στην οποία λέγεται ότι κουβαλούσε 16 κιβώτια χρυσό και 26 κιβώτια χαλιά (προφανώς πρόκειται για υπερβολή), συναντήθηκε με την κόρη του σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό στη Γαλλία. Εκεί, σε μια ολιγόλεπτη στάση της αμαξοστοιχίας της έδωσε την κληρονομιά του. Στην κόρη του Aline o Dino Fernandez κληροδοτούσε τo μνημείο του έρωτα του για τη σύζυγο του Blanche, την ... Casa Bianca! Δυστυχώς, το 1943, ο Dino Fernandez και ο υιός του Pierre συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στη λίμνη Maggiore.
Μετά από την κατοχή, ο Αλιμπέρτης και η Aline επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη. Η Casa Bianca ήταν σε άθλια κατάσταση, αφού μόνο το ισόγειο της μπορούσε να κατοικηθεί εξαιτίας των μεγάλων ζημιών που είχε υποστεί το υπόλοιπο κτίριο. Οι δυο τους δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν απογόνους και έμειναν στη βίλλα μέχρι και τη δεκαετία του 1960, όταν και απεβίωσαν.
Ελάχιστοι από τους Θεσσαλονικείς, που έβλεπαν αυτό το αριστοκρατικά ενδεδυμένο ζεύγος ηλικιωμένων να κυκλοφορεί ανάμεσα τους, γνώριζαν ή φαντάζονταν ότι αυτοί οι δύο ηλικιωμένοι πρίν από μισό περίπου αιώνα, όταν βρίσκονταν στην ωραία και ανθηρή τους νεότητα συγκλονισαν με το ειδύλλιο τους τη Θεσσαλονίκη!
O Σπύρος Αλιμπέρτης απεβίωσε από λοίμωξη, μετά από νοσηλεία αρκετού χρόνου. Λίγο καιρό αργότερα, απεβίωσε, ύστερα από τροφική δηλητηρίαση και η Aline. Οι δυο τους ήταν οι τελευταίοι κάτοικοι της θρυλικής Casa Bianca. Μετά από τον θάνατο της Aline, την Casa Bianca κληρονόμησε η αδερφή της Nina Dervieux de Varez, η οποία κατοικούσε στο Παρίσι και πούλησε τη βίλλα στους Ν. Και Γ. Τριάρχου και στη Σουζάνα Σολομών Μαλλάχ. Η Casa Bianca μετά από πολλές περιπέτειες και αφού γλίτωσε την κατεδάφιση περιήλθε στην ιδιοκτησία του Δήμου Θεσσαλονίκης και αποκαταστάθηκε πλήρως την περίοδο 1994-1997, με αφορμή την ανακήρυξη της Θεσσαλονίκης σε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1997! Σήμερα λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος.
Πηγή:
- https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10216966141442359&set=a.1477349690318&type=3&theater
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου