Σε ένα παλιότερο (23/9/2010) άρθρο του κου Γιάνη Βαρουφάκη μπορεί κανείς να διαβάσει την άποψή του (τότε) για τους Ελληνικούς Σιδηρόδρομους:
"...Επιτρέψτε μου να εστιάσω σε ένα παράδειγμα από την τωρινή επικαιρότητα:
• Απεργία ιδιοκτητών φορτηγών αυτοκινήτων εναντίον μια "διαρθρωτικής αλλαγής" που έχει στόχο την αύξηση του αριθμού των φορτηγών (η οποία, ελπίζει η κυβέρνηση, θα εντείνει τον ανταγωνισμό και θα ρίξει τα μεταφορικά κόστη).
• Περικοπές στον ΟΣΕ με κατάργηση δρομολογίων και, γενικά, συρρίκνωση των φιλοδοξιών για επέκταση και εκσυγχρονισμό του τραίνων της χώρας (με σκοπό την μείωση των τεραστίων ελλειμμάτων του ΟΣΕ).
Το μόνο συμπέρασμα από τα (1) και (2) προαναφερθέντα είναι ότι, σε μια χώρα όπου οι χερσαίες μεταφορές γίνονται σχεδόν αποκλειστικά οδικώς (ή αεροπορικώς), η "λύση" στο οικονομικό μας πρόβλημα απαιτεί, μεταξύ άλλων, πιο πολλά φορτηγά και πιο λίγα τραίνα.
Είμαι ο μόνος που θεωρεί απίστευτη αυτή την πολιτική για ένα κόμμα που μέχρι πρότινος βροντοφώναζε για τη διασύνδεση οικολογίας και οικονομίας, για την σημασία των επενδύσεων στην πράσινη ανάπτυξη, για το έγκλημα της αλόγιστης καταστροφής υπέρτατων αγαθών μόνο και μόνο επειδή δεν είναι εμπορεύσιμα (πχ. η ατμόσφαιρα, ο χρόνος που παραμένουμε εγκλωβισμένοι στην κίνηση, η υγεία μας) κλπ κλπ; Δεν υπάρχει κανείς στην κυβέρνηση, αυτές τις μέρες, που να θυμίσει στους υπόλοιπους ότι δεν είναι δυνατόν σε μια χώρα όπου ο κάθε τόνος μεταφορικού έργου κοστίζει σε όρους διοξειδίου του άνθρακα δύο φορές τον μέσο Ευρωπαϊκό όρο εκείνοι να σχεδιάζουν ένα μέλλον με περισσότερα φορτηγά και λιγότερα τραίνα;
Τι συνέβη όμως και το κόμμα που, πράγματι, πέρασε πέντε χρόνια στην αντιπολίτευση (μάλιστα με εντολή του αρχηγού του) μελετώντας την πράσινη ανάπτυξη και τις πολιτικές ταυτόχρονης αντιμετώπισης της Οικονομικής και της Οικολογικής Κρίσης ξάφνου τα ξέχασε όλα αυτά; Γιατί επιβεβαιώθηκαν οι κυνικοί που θεωρούσαν ότι τα "πράσινα άλογα" ήταν για τα "παιδάκια" της παρέας του πρωθυπουργού και πως, μετά την κατάληψη της εξουσίας, θα τα έκαναν πέρα αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για την θριαμβευτική επιστροφή παραδοσιακών οικονομίστικων πρακτικών;
Η απάντηση είναι προφανής: Μας προέκυψε η Κρίση Χρέους και η βασανιστική πορεία που έφερε το Μνημόνιο, μέρος του οποίου είναι και οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης ως προς το (1) και (2) παραπάνω. Θα μου πουν κάποιοι: Πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Από την μία, τα φορτηγά δεν βαραίνουν τα δημόσια ταμεία (τα ενισχύουν μάλιστα με τον ΦΠΑ και τους άλλους φόρους). Αντίθετα, το απαρχαιωμένο και απαξιωμένο δίκτυο τραίνων μας τα στεγνώνουν, βαθαίνοντας μια ήδη απύθμενη δημοσιονομική τρύπα. Λογικό είναι, σου λένε, σε περίοδο δημόσιας ανέχειας, η κυβέρνηση να θέλει πιο πολλά φορτηγά και λιγότερα τραίνα.
Κάποτε, τα χρόνια που σπούδαζα και αργότερα εργαζόμουν στην Αγγλία, η κυβέρνηση της κας Θάτσερ ήταν η πρώτη διδάξασα ως προς τα (1) και (2) παραπάνω. Πολλαπλασίασε τα φορτηγά και αποψίλωσε τα τραίνα, τα οποία μάλιστα αργότερα τα ιδιωτικοποίησε κιόλας (με τραγελαφικά αποτελέσματα). Έτσι, στην χώρα που εφευρέθηκε ο σιδηρόδρομος, ο επισκέπτης που σήμερα ταξιδεύει με τραίνο από το Βέλγιο ή την Γαλλία, περνώντας την Μάγχη, νιώθει σαν να πήγε μισό αιώνα πίσω. Και δεν είναι μόνο θέμα αισθητικής και ταχύτητας: Τόσο το οικονομικό όσο και το οικολογικό κόστος μεταφοράς ενός τόνου εμπορευμάτων στην Βρετανία είναι πολλαπλάσιο του αντίστοιχου Γαλλικού, Ελβετικού ή Γερμανικού. Αυτό το μοντέλο κρίνει η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου και της υπουργού περιβάλλοντος αποτελεί το μέλλον των μεταφορών της Ελλάδας του 2020; Τζάμπα οι συσκέψεις επί συσκέψεων τόσα χρόνια στην Χαριλάου Τρικούπη, στην Ιπποκράτους, και στη Σολομού για την πράσινη ανάπτυξη;..."
Η κυβέρνηση Παπανδρέου λοιπόν ήθελε πιο πολλά φορτηγά και λιγότερα τραίνα. Μένει να δούμε τι θέλει η παρούσα κυβέρνηση...
Δείτε ολόκληρο το άρθρο:
- Ο εκτροχιασμός της λογικής παλιότερο (23/9/2010) άρθρο του κ Γιάνη Βαρουφάκη όπου αναπτύσσει την άποψή του για τον ελληνικό σιδηρόδρομο:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=3450
Διάβασα ολόκληρο το άρθρο και σε γενικές γραμμές τείνω να συμφωνήσω με την Κινέζικη ''λύση'' αρκεί βέβαια να δούν οι κυβερνώντες όλες τις λεπτομέρειες μιάς τέτοιας συνεργασίας και τις συνέπειές της στο προσωπικό, στις υποδομές αλλά και σε άλλους τομείς , πεδία, σχέσεις κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως αναφέρεται στο άρθρο η κινεζική CSR εκτόπισε την Siemens στην κατασκευή ενός υπεργρήγορου τραίνου στη Σαουδική Αραβία. Φαντάζεστε εάν συμβεί ένα παρόμοιο εγχείρημα στην Ελλάδα πόσο θα στεναχωρεθούν οι (κατά τα άλλα) αγαπητοί μας εταίροι και συμπαραστάτες από την Ευρώπη; Τί θα μας πουλήσουν τότε αυτοί; .-