Γιατί αυτός μπορεί ??? (Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της)

Αναδημοσιεύουμε μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση του Σπύρου Νικολόπουλου στο Facebook (Spiros Nikolopoulos) που αξίζει να διαβάσουμε:

Στα παιδικά μου και εφηβικά χρόνια νόμιζα ότι το επίκεντρο του κόσμου είναι η Ελλάδα.
Είμαστε οι γ**** μάγκες παγκοσμίως δλδ. Μιλάμε για δεκαετία 60-70. Η επίσημη σημαία ήταν αυτή με τον σταυρό στο κέντρο και όχι ή σημερινή με τις ρίγες που τότε την λέγαμε του ναυτικού. Όλοι, γονείς, δάσκαλοι, παπάδες μας έλεγαν πόσο ωραίοι μάγκες είμαστε και έξυπνοι και αετοί και τι τζιμάνια προγόνους είχαμε. Από τότε υπήρχε ο θρύλος του Έλληνα εφευρέτη που έφτιαξε το αυτοκίνητο που έκαιγε νερό βρύσης και οι "κακοί" ξένοι το εξαφάνισαν. Πολλές από τις ελεύθερες ώρες μου τις πέρναγα σε συνεργεία για μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που περισσότερο έμοιαζαν με ανθρακωρυχεία παρά με την σημερινή εικόνα ενός συνεργείου. Ακόμα σε μαραγκούδικα και σιδεράδικα να χαζεύω τις πλάνες την κορδέλα τους τροχούς και τις ηλεκτροσυγκολλήσεις. Και μετά στο φαρμακείο για Coper14, το κολλύριο που ανακούφιζε για λίγη ώρα τα μάτια όταν σε έπιανε ή ηλεκτροσυγκόλληση. Έβλεπα τα κομμένα δάχτυλα των μαραγκών που τους τα θέριζαν οι σβούρες και έμαθα να σέβομαι τις μηχανές.

Εννοείται ότι τα καλοκαίρια με το κλείσιμο του αντιπαθητικού και μισητού σχολείου, έτρεχα να πιάσω δουλειά σαν βοηθός σε βιοτεχνίες που κατασκεύαζαν. Στην πέμπτη Δημοτικού ήμουν βοηθός σε εργοστάσιο που έφτιαχνε λυόμενα σπίτια και έπαιρνα 15 δρχ μεροκάματο. Βέβαια ήταν συνήθης πρακτική για τα αγόρια τουλάχιστον εκείνης της εποχής να βγάζουν χαρτζιλίκι εργαζόμενα. Δεν υπήρχαν ακόμα οι νόμοι που απαγόρευαν την εργασία ανηλίκων. Ήδη από τα 12 χρόνια τους πολλά παιδιά εργάζονταν κανονικά με ασφάλιση στο ΙΚΑ. Συνήθως ήταν τα σκεπαρνία που δεν πέρναγαν στο γυμνάσιο και πήγαιναν σε νυκτερινές κατώτερες τεχνικές σχολές παράλληλα με την βιοπάλη. Στα 18 μου έχω δική μου επιχείρηση και εξαγωγές. Μέχρι να υπηρετήσω (άλλη μ****** που μετάνιωσα)η πατρίδα μου έχει δώσει προειδοποιήσεις να μην συνεχίσω στο επιχειρηματικό κομμάτι. Μέχρι και στον ΟΤΕ με διόρισε και κάθισα 3 η 4 ημέρες. Μετά το στρατιωτικό προσπαθώ να σταθώ και μεσολαβεί το πρώτο ταξίδι στην Ευρώπη. Το συνάλλαγμα κρυμμένο στην φόδρα του παντελονιού σαν τους λαθρέμπορους για 15 ημέρες αξιοπρέπειας στο εξωτερικό. Εκεί κάποια πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν. Βιομηχανική Ιταλία και Τορίνο και Μιλάνο και εντάξει ρε παιδιά μάγκες είμαστε αλλά όχι και τόσο όσο νόμιζα. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80 μεσολάβησαν και άλλα ταξίδια και σε κάθε ένα από αυτά η μαγκιά (μας) γινότανε όλο και πιο μικρή. Το Ελληνικό κράτος στο μεταξύ μου αντιστέκεται σθεναρά αλλά περί το 1985 έχω ξεφύγει από τις υπόγειες βιοτεχνίες που για να κάνω παραγωγή ανεβοκατεβαίνω 4-12 σκαλιά και είμαι πλέον στην Παλλήνη σε βιοτεχνικό χώρο και εξοφλώ τα τελευταία γραμμάτια για τα πρώτα βαριά μηχανήματα μου. Ανταγωνίζομαι καθαρά εισαγόμενα προϊόντα και τα δικά μου Made in Greece είναι δύσκολο να σταθούν στην χώρα τους. Θέλει χρόνο για να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Και ξαφνικά βρίσκομαι σε ένα γραφείο εργολάβου να προσπαθώ να πουλήσω τις πόρτες μου.
-Πόσο τις έχεις ρε φιλαράκο ???
Βλέπεις το νεαρό της ηλικίας μου δεν με κάνει κύριο στα μάτια του.
-250.000 χιλιάδες την κάθε μία
-καλά είσαι μ****** ??? (όπως το γράφω)
Είπα να του σκάσω μια ανάμεσα στα μάτια αλλά λέω μέσα μου κάνε λίγο τον μ***** και του την σκάς μετά να του κάνεις και ωραία έκπληξη
-Οχι κύριε Μπαρμπούτσογλου αλλά είναι πολύ καλή ποιότητα
- Τι ποιότητα και μ******* ρε φίλε, εδώ παίρνω κούκλες Ιταλικές με 140.000 δρχ
-.........................................
Ξεράθηκα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Εγώ είχα μόνο κόστος υλικών 140.000 δρχ και ό Ιταλός πουλάει σε αυτά τα λεφτά και μεταφέρει και τοποθετεί και έχει Σέρβις και και κερδίζει !!!!
Μπορεί να έκανα και μια εβδομάδα να φάω και να κοιμηθώ. Το σίγουρο είναι ότι κάπνισα τα μισά καπνά της Θράκης και ήπια μια μεγάλη παραγωγή του Λουμίδη. Η πίεση στα 16-18 δλδ σταθερή αξία. Αφού πέρασαν από το μυαλό μου οι διορισμοί στον ΟΤΕ αλλά και στην ΔΕΗ και όπου αλλού τέλος πάντων διορίζονται οι άνθρωποι και ησυχάζει το μυαλό τους, το μυαλό μου γύρισε ανάποδα και ρώτησε :
Γιατί μπορεί αυτός και όχι εγώ ???
Για να μπορεί ο Ιταλός να παράγει έτσι εγώ γιατί να μην μπορώ ???
Και μπόρεσα. Το πώς μπόρεσα δεν χρειάζεται ανάλυση και λίγοι θα το καταλάβουν και μόνο όσοι ανήκουν σε αυτόν τον κλάδο. Μπόρεσα γιατί πήρα μεγάλα ρίσκα για να εκσυγχρονιστώ όπως ο Ιταλός και ο Γερμανός και ακόμα επειδή τους ακολούθησα, τα δικά μου μηχανήματα παραγωγής ήταν πιο προηγμένης τεχνολογία και πιο σύγχρονα από τα δικά τους και επομένως καλύτερη ποιότητα προϊόντος. Γεγονός είναι ότι το 1982 το προϊόν που κατασκεύαζα ήταν 99% εισαγόμενο ενώ το 2002 το εισαγόμενο πλέον αντιστοιχούσε σε λιγότερο απο 10% του συνόλου. Τους σκίσαμε απλά μαζί με άλλα Ελληνικά εργοστάσια τους βγάλαμε από την αγορά. Το 2004 που έχω εξαντλήσει την παραγωγή κάνουμε συνεργασία και συμπληρώνουμε την ζήτηση με λίγα εισαγόμενα κομμάτια για συμπλήρωμα. Φτάνουμε έτσι στο 2008 και τα γενικά κόστη έχουν εκτοξευθεί προς τα πάνω. Το κλίμα έχει χαλάσει πάρα πολύ και το Καστελόριζο πλέον είναι παραπάνω από σίγουρο. Μια καλή εξαγωγή στις ΗΠΑ είναι ενθαρρυντική αλλά παρά τις προσπάθειες δεν υπάρχει συνέχεια. Μια δουλειά στην Ρουμανία και άλλη μια στο Αζερμπαϊτζάν πάλι δεν έχουν συνέχειες αφού στις επόμενες μπαίνουν οι Τούρκοι και μας τις παίρνουν μέσα από το στόμα. Και ξανά κάνω την ίδια ερώτηση με αυτή πίσω στο 1982.
Γιατί να μπορούν αυτοί και όχι εγώ ???
Τελικά και παρά την εμπειρία μου και την γνώση (μέχρι και από νότιο Αφρική να φέρουμε Α΄ύλες) στα κοστολόγια και στις μεθόδους παραγωγής ο λογαριασμός δεν βγαίνει. και δεν μιλάμε για ένα μικρό ποσοστό 5-10% ακριβότερου τελικού προϊόντος που το πολεμάς με το δικό σου κύκλωμα και την πραγματικά καλύτερη ποιότητα και οργάνωση αλλά για χάσμα 50-60% διαφοράς που δεν πολεμιέται. Και αντί το γ******* κράτος να μας αφήσει να δουλέψουμε ξεκίνησε τα νταβατζιλίκα. Θα σας κάνω θα σας ράνω θα σας σκίσω κοκ. Στο ΤΑΧΙς κάθε 10-15 λεπτά ανέβαινε και μια καινούργια φορολογική διάταξη. Οι νόμοι προστατεύουν τους μπαταξήδες και χάνουμε λεφτά αέρα. Στα δικαστήρια παίρνουμε (όταν) αποφάσεις και οι Νόμοι Κατσέλη τις καταργούν στην πράξη. Ο Νόμος Κατσέλη έδωσε το δικαίωμα παρέα με το διάσημο άρθρο 99 να γλυτώσουν όλα τα λαμόγια της αγοράς και πολλές επιχειρήσεις υγιείς στην κυριολεξία να πατώσουν από κεφάλαια με ότι αυτό συνεπάγεται.
τελικά κάνοντας πάλι την ερώτηση του 1982 μέσα στο 2012, γιατί αυτοί μπορούν και οχι εγώ κατέληξα ότι είμαι μ****** που επέμενα Ελλάδα. Αφού έφυγα τώρα μπορεί κάποιος να φανταστεί ότι θα μου ήταν πολύ πιο εύκολο να φύγω πριν 10 χρόνια. Μα το ομολογώ ήμουν τελείως χαζός να επιμένω ότι η χώρα θα κάνει Ευρωπαϊκή προσαρμογή. Δεν λυπάμαι που έφυγα (αλώστε το αεροπλάνο κάνει 45 λεπτά για την Αθήνα) αλλά με στενοχωρεί ότι όλη αυτή η γνώση και το συσσωρευμένο Know How που συγκεντρώσαμε μαζί με άλλους συναδέλφους όλα τα προηγούμενα χρόνια, οι πιστοποιήσεις ποιότητας που αποκτήσαμε από όλη την Ευρώπη και τα μαθήματα που πληρώσαμε, οι ευρεσιτεχνίες που κατοχυρώσαμε είναι πλέον εργαλεία ανάπτυξης στις γειτονικές χώρες. Αυτά και ο καθένας ας καταλάβει ότι νομίζει.
Υστ. Από την άλλη στην ελάχιστη επαφή που έχω με την Ελληνική τηλεόραση βλέπω τις γραβάτες στα παράθυρα να αγωνιούν για την Πραγματική οικονομία και ξεκαρδίζομαι.