Τελικά αυτό που λείπει από αυτή τη χώρα είναι μάλλον η στρατηγική...
1. ολοκληρώθηκε το έργο της ανακαίνισης της μετρικής γραμμής στην Πελοπόννησο.
2. αναβαθμίστηκε το Μηχανοστάσιο Καλαμάτας με εξοπλισμό εργοστασιακό ώστε να μπορέσει να εξυπηρετήσει αυτόνομα το μετρικό τροχαίο υλικό,
3. Αμέσως μετά (και παρά την ανακαίνιση της γραμμής και την αναβάθμιση του Μηχανοστασίου Καλαμάτας) κρίθηκε τελικά η χρήση του μετρικού δικτύου ασύμφορη και αποφασίστηκε η διακοπή των δρομολογίων σχεδόν στο σύνολο του μετρικού δικτύου.
4. στη συνέχεια έκλεισαν οι Σιδηροδρομικοί Σταθμοί, Μηχανοστάσια κλπ
5. Το προσωπικό μετατάχθηκε σε νοσοκομεία και αρχαιολογική υπηρεσία
6. το τροχαίο υλικό βανδαλίστηκε, έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από κυκλώματα πώλησης σκραπ και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε ελεγχόμενους χώρους για να διασωθεί
7. και μετά από όλα αυτά σήμερα μιλάμε για επαναλειτουργία...
Πέρα από την παντελή έλλειψη στρατηγικής που αποδεικνύεται από τα παραπάνω, προκειμένου να επαναλειτουργήσει το τραίνο στην Αργολίδα προκύπτουν τα ακόλουθα λειτουργικά ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν πριν παρθεί η απόφαση για να αποφύγουμε ανάλογα πισογυρίσματα:
1) Που θα συντηρείται το τροχαίο υλικό (με δεδομένη τη διακοπή της σύνδεσης της Αθήνας με το μετρικό δίκτυο);
2) Ποιος θα το συντηρεί (με δεδομένες τις μετατάξεις του προσωπικού);
3) Ποιος θα το εξασφαλίσει από άποψη κυκλοφορίας (Σταθμάρχες κλειδούχοι, μηχανοδηγοί);
4) Πόσο θα κοστίσει η αρχική ανάταξη του δικτύου και των υποστηρικτικών υποδομών;
5) Πόσο θα κοστίζει η λειτουργία του τραίνου ανά μήνα (ή ανά έτος)
6) και τέλος ποιος θα αναλάβει αυτό το κόστος;
- η ΤΡΑΙΝΟΣΕ;,
- ο ΟΣΕ,
- το υπουργείο μέσω της επιδότησης των άγονων γραμμών;
- οι τοπικοί φορείς (Δήμοι, Περιφέρεια, κλπ);
Ελπίζουμε οι σημερινοί αρμόδιοι να αποφύγουν τα λάθη του παρελθόντος.
