Ανάρτηση από συνάδελφο της Trenitalia αναφερόμενος στο τραγικό συμβάν στο Μιλάνο πριν λίγες μέρες

Ξυπνάτε νωρίς, το βράδυ προετοιμάζετε την στολή σας εκεί στην καρέκλα στην κουζίνα, ώστε να μην ενοχλεί κανένα .

Σηκώνεσαι το πρωί σιγά-σιγά, ανησυχώντας να μην ξυπνήσεις τους γύρω σου.

Τους δίνετε ένα φιλί, σχεδόν χωρίς αναπνοή, δεν θέλετε να τους ανησυχήσετε.

Στη συνέχεια φοράς την στολή , μπροστά από τον καθρέφτη, υπερήφανος για το σακάκι, την καρφίτσα, και εκείνη την κόκκινη γραβάτα.

Ένας καφές στο χέρι, και φεύγεις από το σπίτι.






Κανείς στο δρόμο, η σιωπή σας περιβάλλει, κάθε θόρυβος ενισχύεται.

Και, τέλος, ανεβαίνεις στην καμπίνα. Κρύο, πάγος , ομίχλη, βροχή ... Αλλά δεν έχει σημασία.

Γυρνάς το κλειδί για να ενεργοποιήσεις την μηχανή, περιμένοντας τα πάντα να είναι τέλεια.

Η Υπερηφάνεια της δουλειάς σου , υπερήφανος όπως κάθε μέρα να φέρνεις τους ανθρώπους σε άλλες πόλεις, να εργάζεσαι, σε διακοπές σε αργίες Κυριακές .

Να τρέχεις με τριακόσια χλμ την ώρα ...

Ένας συνάδελφος.

Πηγή:
- https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10161536682898682&set=a.10150188507618682&type=3&theater